Twelve Apostles on The Great Ocean Road...

The Great Ocean Road is om stil van te worden. Het stuk tussen Port Fairy en Apollo Bay is het meest ruige met adembenemende rotspartijen. De kids hebben de 12 apostles ook gezien, de rest van de scenic lookouts in de auto gebleven, anders was het niet te doen. Alleen het rijden al is goddelijk, er wordt niets teveel over geschreven.

Nieuwe favoriet is de koala zoals je ziet!

Koala's zijn echt zooooo leuk!

Koala's zijn mega verlegen, slapen de hele dag om een tak van een eucalytusboom heen en zijn übercute. Op weg naar de vuurtoren (niet geplande trip), stuiten we op een vijftal auto's die in een bloedlinke bocht stilstonden. Daar moet iets aan de hand zijn dachten wij en nadat we uit auto waren gestapt, bleken er een stuk of zes koala's in de overhangende bomen te zien. Deze van de foto was het dichtstbij, de rest zat op ongeveer drie meter hoog op de tak. Zoo schattig!

Vuurtorenklim bij Cape Otway

Wat mij opvalt aan het reizen met kinderen is dat ze best prima kunnen wandelen en klimmen als ze het maar een leuke site vinden. Frederique was helemaal in haar nopjes met deze lighthouse klim, en heeft 'm twee keer gedaan. Terwijl een wandelingetje naar een museum oid totaal geen weerklank vindt. Een beetje meegaan met de flow dus, geen pijl op te trekken. Hier zijn we trouwens beland na een afslag gemist te hebben en ons plan aan te passen. Bleek top en bovendien een superlekker restaurantje met falafelwraps en 2 gezellige Nederlanders die 3 maanden door de pacific hadden gereist ontmoet.

Eerste kerstdag in Apollo Bay

Het perfecte kerstcadeau: een million dollar view...Op de top van de heuvels boven de baai, aan het eind van een onverharde weg ligt het Claerwen Retreat, ik kan dit oort echt iedereen aanbevelen.

Speelgoedmiddag in Port Fairy..

Vandaag is een beetje een off-day. De kinderen missen Nederland, zijn megadwars en wij hebben een zeurende hoofdpijn dus het enige plan waar iedereen voor te porren is, is het kopen van kerstcadeautjes in de hoofdstraat van Port Fairy (omgeving doet denken aan de Waddeneilanden).

Fre heeft haar oog laten vallen op een zuurstokroze kasteel van neplego en Pien op een popje met minibuggie. Ok, Santa vindt het dit keer allemaal fine dus inladen. Ook nog voor 5 euro een zak vol met kerstversieringen gescoord (met van die leuke zuurstokken en trompetjes) en off we go naar ons huissie. Vervolgens de hele middag kasteel in elkaar gezet (neplego mist de logica van echt Lego dus ikea-taferelen). Kos alle credit, fijne motoriek geoefend met van die kleine rotsteentjes, dank je schat!

's Avonds heerlijk geBBQ-ed met een scotch fillet en hamburgers, het vlees is hier echt heel erg lekker. Zelfs rond een uur of zes is de zon nog heel erg fel, ben blij dat we een dagje binnen zijn gebleven. Waren anders weggefikt. Belle en het Beest gekeken en kids naar bed.
Soms ben je gewoon heel erg blij met hulpmiddelen zoals dvd, iPad en plaatselijke speelgoedwinkel...of klinkt dat heel erg verwend?!

Frederique vertrouwt ons nog toe voor het slapen gaan dat ze nooit meer weg wil uit Australie..ja soms ben je een beetje dubbel bezig als ouder...

Over kangaroes gesproken

Naast kangaroes in het wildlife park en een aantal dode langs de weg gespot te hebben op Kangaroo Island, is dit waar we nu zitten echt kangaroe paradise. Toen we aankwamen bij deze Lodge in The Grampians liepen we om ons huisje heen en struikelden over een zevental grote jongens heen. Onze mond hing letterlijk open van verbazing.
Nu zit ik met mijn kopje thee in de ochtendzon op ons deck, 10 kangaroes te aanschouwen in het veldje voor onze lodge. Toch niet normaal!!! Ze liggen lekker gras te herkauwen in de zon en 2 van hen zijn een partijtje aan het worstelen op hun achterpoten. Wat ik nu voor het eerst zie is dat ze hun staart gebruiken als lift hefboom, want ze meppen ook een eindje weg met hun achterpoten terwijl ze op het puntje van hun staart leunen. Als ze zo rechtop bezig zijn, zijn ze even groot als een lang mens. Dit zijn nog eens flinke jongens, die we eerder zagen waren een formaatje kleiner. Heerlijk moment van de dag, meisjes nog in slaap en alles en iedereen bezig wakker te worden buiten....paradise on earth could not be any closer..

Meeting the kangaroos

Dag 10 van onze reis is aangebroken en we zijn aangekomen in The Grampians, een van de grootste national parks in Victoria, the garden state van Australie. En voor het eerst online, jeah, en dat in the middle of nowhere via pre-paid simkaart in de tablet pc. Wat een raar gevoel!
In vogelvlucht wat we hebben meegemaakt: 1. vliegreis heftig maar do-able (ultieme domme actie om frederique's knuffel achter te laten in het vliegtuig..), stop-over hongkong heel erg welkom. Meisjes hebben namelijk niet geslapen aan boord. 2. in Adelaide drie dagen kunnen relaxen in hotel aan het strand in Glenelg met verwarmd binnenzwembad en speeltuin wat echt wel nodig was aangezien de meisjes elke ochtend om 4 uur wakker werden. Ook naar het Cleland Wildlife park geweest en daar voor het eerst een kangaroe in het echt gezien (was echt heel ontroerend om de meisjes te zien kijken) en een koala ontmoet. 3. Met de ferry naar Kangaroo Island, echte ongerepte wildernis. Waanzinnig indrukwekkend. Het 1e stuk fauna wat we daar zagen was een dode kangaroe langs de weg... schijnt daar normaal te zijn aangezien er meer kangaroes dan mensen leven. Ons onderkomen was een eco-lodge met zonnepanelen en regenwater, echt een uur rijden van de bewoonde wereld. Na van de schrik bekomen te zijn, een top tijd gehad met storm windkracht tien, spijker in de voorband gereden (onverharde wegen a la marlborough country) en een goanna gezien (1 meter lange lizard). Avontuur en kids kunnen prima samengaan..just don't panic. Videocamera in the bush laten vallen en na 20 minuten zoeken onder 'n loopbrug (met risico een zwarte tijgerslang op z'n staart te trappen) thank god teruggevonden, ja je bent een hollander of niet!

Zonder te overdrijven, de australiers die we tot nu toe gezien hebben zijn echt megarelaxed, misschien omdat ze de ruimte hebben, niemand zit op elkaars lip!?
Iedereen ziet er uit of ze elk moment een sportieve prestatie gaan neerzetten, sneakers+korte broek of hot pants of trainingsbroek en t-shirt of capuchon trui. Heerlijk om elke dag in je trainingspak rond te struinen.

Hou het even hierbij voor vanavond, meisjes liggen in bed, na acht dagen eindelijk in het ritme wat lijkt op acht uur naar bed en zes uur op. Best heavy geweest qua slaaptijden maar het is het echt zo waard. Wat een land, je voelt gewoon de kracht van de natuur om je heen.
Echt onbetaalbaar! Net als boodschappen doen hier trouwens, je slaat gewoon steil achterover van de prijs van je boodschappennetje groceries. Niet aan denken..

Down under

Nog 1 nachtje slapen en dan begint het grote avontuur down under. Dikke doei naar de winterdepressie! Philippine kreeg gelukkig op het laatste moment toch zin nadat ze hoorde dat de kerstman ook het Zuiden aandoet..pfff. Wel nog steeds in tranen dat creche-vriendin Helena niet mee kan/mag/gaat.
De meisjes waren best gespannen en daarom zijn ze samen in 1 bed gaan slapen. Niet heel verstandig plan aangezien Pien Frederique een tand door de lip duwde met haar loodzware sprookjesboek (die uiteraard ook meegaat in de koffer zucht). Niet lang daarna gilde Frederique: Philippine bloedt ook, dus weer trapje op en ja, favoriete knuffel was verandert in griezelig lapje met bloedvlekken. Ze had een velletje aan haar lip erafgebeten. Ok, was nummero 10 draaien we ons hand niet meer voor om! Hopelijk vergeten we "lammetje" niet uit de droger te halen.
Ondertussen rook ik een penetrante geur uit de vers ingepakte toilettas: om een een of andere vage reden waren de earex oordruppels gaan lekken, dus tas ook weer schoongemaakt en heringedeeld.
Drie dikke duimen omhoog, we zijn op schema!

We gaan starten in Adelaide en vandaar via Kangaroo Island over de Great Ocean Road naar Melbourne, om te eindigen in Sydney. Hopelijk onderweg nog tijd om wat foto's en avonturen hier neer te zetten als het technisch haalbaar is. Buggy, gitaar en Adobe Indesign laten we toch bij nader inzien thuis dus geen schnabbels onderweg helaas!

Dit is trouwens geen uitnodiging om in te breken....we zijn al aan de beurt geweest vorige maand met onze yellow man die uit de tuin is gelift, en bedankt.

Muziektip: superleuke Engelse kinderliedjes van Justine Clarke op de cd "I like to sing". Liedjes die gaan over verkleden, vriendjes maken, gum tree family (kangaroe, koala, krokodil en cookaberra), verjaardag en nog meer van dat soort peuter/kleuter thema's.

Dag december in Nederland, tot volgend jaar!

Ik verval, jij vervalt, wij vervallen

Ben vorige week gaan eten met een vriendin, moeder van 3 en absoluut een enorme die-hard die nooit klaagt over iets. Ik vroeg hoe het stond met haar rug, ze had namelijk last van een verschoven wervel. Nou zei ze, die rug is al oud nieuws maar weet je wat ik nou aan m'n broek heb hangen? Een geval van paradontitus, in een dusdanige vorm dat ik moet gaan nadenken over bot-implantaten of tandvleesreconstructie...
Toch niet normaal? Ben je eindelijk beetje bijgekomen van je bevalling(en) en 1500 uur gemiste slaap, so far so good op wat bekkenbodemverschuivingen en soms wat laten lopen na, krijg je dit weer aan je broek hangen! Ok, dat gehang van je vel ben je nu ook zo langzaamaan gewend en als je op een rieten stoel zit blijft dat patroon ook 24 uur gegrift staan in je bilpartij maar dat je tanden uit je mond gaan vallen had je toch echt niet zien aankomen!! Help het verval treedt in! Waar heb ik dat aan te danken? Een deel is natuurijk genetisch bepaald maar op een een of andere manier voelt het toch of je zelf uit elkaar valt naarmate je ouder wordt. OK beetje overdreven, maar het grote onderhoud is toch begonnen. En ik maar niet begrijpen waarom de wat oudere lui (lees opa's en oma's) zich af en toe zo ontzettend op hun tenen getrapt door het dorp voortbewegen (ik had zelfs twee keer een oudere dame die boos werd omdat Pien aan het leren fietsen was op de stoep..ik kreeg acuut een aanval van bejaardennijd).
Als niks het meer doet dan wordt je vanzelf wel chagrijnig, ik begrijp ze nu wat beter!

We kwamen tot de conclusie dat je lichaam wel oud wordt maar je geest niet echt meeloopt. Wie voelt zich hier nou veel ouder dan pakweg 4 jaar geleden? Op wat geheugenprobleempjes na? De mega-inzichten die je hoopt te krijgen vallen ook best tegen/mee en wanneer heb je nou eigenlijk het licht gezien?

Word je eigenlijk wel een leuker mens wanneer je (een) ouder bent geworden?

Voorpret

Nog maar twee weken en dan gaan we met z'n vieren bijna 4 weken reizen door het zuiden van Australië. Ik kan het bijna niet geloven dat we het gaan doen. Met mijn neus vol in de reisboeken en reisverhalen online, ben ik op heel veel leuke en handige tips gestuit voor kinderen op reis en wil deze graag delen. Met Sint op komst misschien ook wel goeie inspiratie voor cadeautjes.
Voor leuke reisspellen en informatie over dieren kun je online bij het Haagse reiswinkeltje op de Schoolstraat (ik heb hier nog een blauwe maandag boven gewoond) heel goed terecht: www.stanley-livingstone.eu. Ze hebben ook hele leuke puzzels van de wereld die je kan ophangen aan de muur. Ook verkopen ze kaarten met bv alle wildlife uit Australië afgebeeld (Waterford Press).
Bij www.engeltjesendraken.nl hebben ze een aparte categorie -alles voor op reis- waar je ook handige magneetspelletjes voor op de achterbank kan krijgen.
Bij Intertoys hebben ze 1000 sticker-boeken met kleurplaten dus daarmee zijn ze ook even zoet.

                          Puzzel met werelddieren bij engeltjesendraken.nl (-om te puzzelen-)


Ondertussen herhaal ik het mantra Travel Light honderd keer per dag en hoop van ganser harte dat we geen bacteriologische of virale warfare moeten gaan voeren om, nabij en tijdens de vakantie. Je kunt begrijpen dat het telefoontje van de logopediste van school mij direct naar de keel greep. Frederique leeft met haar mond open en dat is niet de bedoeling. Maar haar neus zit continu dicht en het arme schaap kan daar dus ook niet haar zuurstof vandaan halen. Ben nu in de weer met oefeningetjes in de trant van 'Ruik eens fre, wat is dat'? En een heel lang liedje neuriën. Met een rietje blazen in je glas etc. Maar een bezoekje KNO arts is niet te vermijden, ik hoop maar dat ze niet onder het mes moet voor haar neusamandelen. Maar dat drukt zeker niet alle voorpret hoor!

Ik vond de tip van een fruitknijpertje meenemen in het vliegtuig en hersluitbare plastic diepvrieszakjes bij je hebben ook zo'n enorme opsteker. Keep u posted!

Berriejer rieperre

Ik word altijd heel melig van de uitspraak van mijn Leidse schoonheidsspecialiste. Deze week was het weer zover, tijd om de benen te harsen dus op naar mijn topadresje op het 5 mei plein.
Ik trapte in de fuik van het advies vragen over huidverzorging en algauw kwam er een goedbedoeld advies over het uit te voeren stappenplan voor mijn gecombineerde, snel geirriteerde en te droge, snel verouderende, middelbaar huidje dat kennelijk nogal snel reageert op producten...zo maak je vrienden NOT dacht ik nog.
Als je nou eerst gewoon reinigt zoals je altijd doet (opkomend schuldgevoel want gebruik plens water), dan pak je de rijstpoeder scrub; met deze tube doe je minstens een jaar (sale pitch), dan de klenser (cleanser). Daarna het consentreet (concentrate), gevolgd door het serum (kan weinig fout meegaan fonetisch, of nou ja serem/ser´m) en als laatste de berriejer rieperre (met rollende leidse rrrrrrrrrrr). .. Stilte, even in laten werken (niet de cremetjes maar het taalgebruik....)

Ik was blijven hangen bij het fenomeen serum, op zich kan ik daar wel wat mee in de winter maar berriejer rieperr was geheel nieuw voor me.

OOHHHHH, je bedoelt Barrier Repair!!!!
Ja, tuurlijk wil ik m'n grenzen verleggen oh nee herstellen, wie niet!?

Uiteindelijk naar huis met de rijstpoeder scrub die een jaar meegaat, je bent economisch ingesteld of niet...

Makers en krakers

Verjaardagsfeestje achter de rug, herfstvakantie over, in het gareel en doorpakken tot Kerst. Dat was ´m even in het kort. Wat ging er goed?
Ten eerste: de poppenkastspeler sloeg in bij alle elf 5 jarige meisjes (thank God anders hadden we echt een probleem gehad). Relschoppers tijdens feestje apart nemen en net zoveel complimentjes geven over hun knutselfrustraties dat ze vooraan lopen als promotor van het knutselpuntje werkte ook als een tiet.
2. Bioscoopbezoek kan goed uitpakken met een 3 jarige (Lion King met gillende hyena´s), we zijn weer een fase verder YEAH!
Drie: simpel stappenplan gelezen voor negatief gedrag kids in boek `How2talk2kids`: luister aandachtig (sta stil en kijk je kind aan), erken de gevoelens van je kind (lees: hou je in en murmel alleen ohh, uhmm ahaa), benoem de gevoelens van je kind (`dus je bent boos`), ga mee in fantasie (ik zou ook zo graag alleen maar pannenkoeken eten de hele dag elke dag van de week).
Mindere zaken: lichtblauwe designers remix broek onder de ballpoint (die door mijn tas heen was gaan krassen hoe verzin je het, de tweede keer dat zoiets gebeurd). Helemaal naar Enkhuizen getuft met Pien naar Sprookjeswonderland, superleuk alleen Pien doodsbang voor kabouters, snurkende reus, heks etc. Terwijl ze normaal naar een bouvier stapt en in the face vraagt hoe het gaat..hallo hondje hallo hallo hallo haaaalllllooooo. Pien heeft ook tijdens deze vakantieweek haar eerste poppetje getekend....wat heerlijk dat ik het van dichtbij heb mogen meemaken......op de leuning van onze zandkleurige bank...met een groene onuitwasbare textielstift....
Wrap up: Teveel geschreeuwd tegen de kinderen en te weinig gewerkt achter de computer. Het was weer een heerlijk normale vakantie.....

Boektip: ´How2talk2kids Effectief communiceren met kinderen´- Adele Faber en Elaine Mazlish

Hyperdepiep

Wat een feest, twee dochters die een maand na elkaar hun 3e en 5e verjaardag vieren! De combinatie `vlak voor de herfstvakantie` en `ieder op een ander moment cadeautjes krijgen` zorgt voor een raar soort stress verschijnselen bij de hele familie. In totaal hebben we 4 keer de slingers opgehangen of liever gezegd laten hangen!

Wat een foute benadering was, achteraf gezien, was om de hele boel naar voren te halen. Door de vakantie van Opa Konstantis werd het festijn al begin september ingezet met 2 megacadeaux voor de meisjes: twee heuse steppen. Helemaal top maar laat het daarbij lieve mensen! Daaromheen echter de gebruikelijke randverschijnselen als de tas met kleertjes en paarse haarclips en puzzelboeken. Ik krijg het nu alweer warm.

Van ons kreeg Pien een houten treinbaan en in een moment van zwakte heb ik het Playmobile zwembad gekocht (waarschijnlijk weer een sale issue, wat is het vlees toch zwak..). De nodige DVD´s kwamen weer door van Oom Georgios. Frederique was vandaag jarig en kreeg zondag van opa en oma een knalroze barbieradio. Helemaal leuk natuurlijk, maar ik vond het eigenlijk een te groot cadeau en zeker een cadeau dat je even overlegt met de huisgenoten lees decibelontvangers. Maar hou het dan bij dat grote cadeau zou ik adviseren maar daarnaast doken nog een tekenbord, een vloer 3D puzzel en opbergdoosjes op. Plus weer een tas vol met shirtjes, sokken en onderbroeken maat 134, wat toch echt nog te groot is. Echt ik mag niet klagen maar we puilen hier gewoon met z´n allen het huis uit door al die kleertjes die nooit worden gedragen en al die cadeaux die lukkraak gegeven worden onder het mom ik ben familie dus het mag.

Ik moet zelf alleen niet te hard hardop klagen want ik doe er ook eigenlijk keihard aan mee. Voor Fre had ik namelijk naast het poppenzitje (5 euro bij de IT), uitgepakt met poppenkinderstoeltje en stapelbedje.
Wat is er mis met 1 cadeautje? Vinden we het zelf te leuk om te kopen? Vroeger kon je natuurlijk alleen maar hopen dat je kreeg wat je vroeg maar nu ben je in staat om gewoon zelf die aankoop te doen.
Ik ga toch even voor het shockeffect opnoemen wat ze gekregen hebben tijdens een verjaardagsborreltje vorige week: Playmobile (5x), puzzel (2x), sieradendoosje, lillifee portemoneetjes, pennenetui, smurfenclock, smurfencd, stelten, houten klossen, poppenslaapzakje, klei (waarmee stante pede onze gang is dichtgesmeerd, ja ik weet het een moment van onoplettendheid kun je je niet veroorloven in deze), armbandjes, haarspeldjes, haarbandjes, roodkapje spel.
Stuk voor stuk superleuk trouwens.
Niets meer aan doen.
Volgende keer familie wat beter instrueren en mezelf inhouden!

NB Nu nog ff opladen voor de grand final a.s. zaterdag: het allereerste kinderpartijtje thuis (met 12 stuks in het kader van we trekken de lijn niet strak).

OpgeTUT

Voor 1 minute of fame gaan mensen ver. Iedereen ziet in zichzelf wel eens een miskend talent, onondekt model of een zwaar onderschat expert in haar of zijn vakgebied. Dus de kans om een keer in de schijnwerpers te staan grijpt menigeen met beide (pasgemanicuurde of weggewassen) handen aan.
Zo las ik in juni op internet een oproepje van een journaliste die hoogopgeleide moeders zocht om te interviewen voor de LINDA! Deze moeders moesten gewerkt hebben en op dit moment bewust gekozen hebben om niet te werken. Ik voelde mij natuurlijk erg aangesproken en dacht doe eens gek bel die mevrouw. Sterker nog, ik dacht ik verdien dit verzetje in de media, even uit de dagelijkse sleur!
Na wat belletjes, voicemails, emails later, kreeg ik te horen dat mijn `verhaal` eruit was gepikt (wat fijn) en dat ik mee mocht doen aan de reportage samen met 5 andere moeders. Naast een telefonisch interview zou er ook een fotoshoot komen in een studio in Amsterdam. Spanning en sensatie in the suburb!!!

Aangekomen in A´dam zat de stemming er meteen goed in, we gingen werken met het thema Madmen, the fifties. Kekke jurkjes, twinsetjes en pakjes hingen klaar en de kapster ging goed los met een flinke kuif en bus haarlak. Bij het eerste jurkje moesten drie assistentes aan te pas komen om de rits werkend te maken. Eindelijk zat alles op z´n plek en de fotograaf stuurde ons meteen weer terug met de woorden: nee hier sla je helemaal in dood. Je moet kleur hebben...Allright, kleur it is, en een te leuk kobaltblauw twinsetje met steentjes en een zwarte kokerrok werd uit de kast getrokken. Honderd poses later, zat er toch iets niet lekker bij onze cameraman want (terwijl moeder nummer 3 vol in de make over al zat te wachten op mijn uitloop) hup het twinsetje moest uit en ik werd gehesen in een oranje creme mantelpakje (die vrijkwam om dat moeder 3 deze niet dicht kon krijgen op een acceptable fotografeerbare manier, nou dan weet je het wel). Dit was het helemaal volgens iedereen (dit was 1 arrogante fotograaf en 6 jaknikkers). Ik begreep trouwens niet waarom dit het helemaal was omdat de camera assistent achter mij stond om het jasje strak te trekken. Weer 100 kieken later, want die ene goeie zat er net niet tussen, moest er toch een eind aan gebreid worden en vol trots liet fotograaf de foto zien: dit is em geworden. Ik moest drie keer kijken en zei toen oh ik herken mezelf helemaal niet, wat grappig. Ergens dacht ik dit komt wel goed, deze foto gaan ze nooit plaatsen uit estethisch oogpunt maar drie maanden later was het toch echt zover: de beoogde glamourshoot was ietwat afgemat geplaatst, met de betreffende onherkenbare foto, sterker nog elk spoortje van glimmer en glitter was volledig weggepoeierd!
In plaats van glamourous happyhousewives kregen we een ´return of the tuts´ te zien. LINDA! bedankt voor de moment of fame, heb enorm genoten van de ´optut´dag maar vond de foto´s Teveel Tut! Too much tut.

Een gevalletje van ´het proces is belangrijker dan het resultaat´ zullen we maar zeggen!

zie sneak postview, ff bladeren!

Kinderpraat

Je hebt moeders en vaders die heel erg grappig en anekdotisch over hun kroost kunnen vertellen. Ik ben daar altijd erg jaloers op. Taalvoorvalletjes, aandoenlijke spraakgebrekken, pientere oneliners, grappige situaties; op de een of andere manier heb ik ze nooit paraat. Toen ik stopte met werken dacht ik: mooi, daar gaan we verandering in brengen. Ik kocht in de museumshop van het Gemeentemuseum twee verantwoorde kleine noteblocks met mondriaan-covers en nam mij voor om de woordgrapjes, taalvervorminkjes en hilarisch uitspraken van mijn dochters te noteren. Dit was oktober 2010.
Ik moet zeggen dat ik drie regels heb gevuld. Ik heb ze laatst weer erbij gepakt (september 2011). Bij Frederique stond: bolliewarmer (bodywarmer), peuterslijper (puntenslijper) en sneet (snee).
Bij Pien stond: pimama (pyama), boemboetsjes (moonboots) en elustiek (elastiek). Op zich redelijk grappig maar niet hilarisch en eromheen is verder geen anekdote te vertellen. Aaaaargh.
Hoeveel tijd moet je doorbrengen met je koters om hier een leuk verhaal over te kunnen vertellen????
Ach ja, het is allemaal parate kennis. Met kinderen heb je zoveel korte situaties op 1 dag dat ze elkaar weer overschrijven. Ik troost me maar met de gedachte ik ze tenminste wel heb meegemaakt, maar dat veel hiervan de overlevering gewoon niet heeft gehaald. Toch maar weer die video 8 wat vaker aan?

Creatief met kind

Je kind is natuurlijk je ultieme creatie (ahum). Maar met de komst van kinderen ben je niet automatisch uitgekeken op andermans creaties. Sterker nog, wanneer je al je creativiteit hebt ingezet om met je peuters de dag door te komen op een prettige manier, is het ontzettend fijn om weer wat inspiratie binnen te halen. Ik begrijp ook niet dat het beeld bij sommigen bestaat dat thuismama´s de hele dag lopen te knutselen en creatief te doen met hun kroost. Hoe komt men in vredesnaam hierbij?
Als mama zet je alles al in om de communicatie in goede banen te leiden, maatwerk met kleuters kost megaveel energie. Sommige collega´s hebben ook een gebruiksaanwijzing weet ik nog uit ervaring maar de communicatielevels liggen nog altijd dichter bij elkaar dan die van ouder-kind. Echt waar.
Het helpt dus om af en toe bij te tanken door zelf of samen (voorwaarde: managed expectations) de culturele wereld in te duiken. Leiden in de buurt is wat dat betreft erg fijn. Zelf ben ik erg aangetrokken door het werk van Marc Chagall, waarvan ik erg benieuwd ben hoe mijn kinderen dat zouden zien en ervaren.
Online heb je gelukkig genoeg initiatieven die duiden welke tentoonstellingen geschikt en leuk zijn voor kinderen en die hun eigen inzicht en visie geven op kunstbeleving.

Hier even wat hebbelinkjes op een rij:

www.kunstenkinderen.nl: een inspirerend magazine online met berichten, artikelen en interviews over kunst in relatie tot kinderen. De vraag hoe kinderen kunst (leren) waarderen is de rode draad.
www.kunstbende.nl: dé wedstrijd voor jong creatief talent (heb je zelf een miskend talentje in de dop thuis zitten tussen de 13 en 19 jaar dan kan hij of zij hier los)
www.cultuurbarbaartjes.nl: handig overzicht waar je activiteiten en tentoonstellingen kan vinden voor kids.
www.noellesmit.nl: price winning illustratrice van prentenboeken, blije site.

Verjaardagspartijtjes

Vandaag had Frederique een verjaardagsfeestje van maar liefst 5 klasgenootjes die samen hun verjaardag vierden op Landgoed Olmenhorst. Je kunt hier niet alleen vanaf 18 september zelf appels en peren plukken, maar ook workshops doen in een van de vele ateliertjes op het terrein. Ze kwam thuis met een een zelfgemaakte lampenkapje op een schattig roze voetje. Ik was jaloers, het leek mij ook wel wat zo´n middagje knutselen als het buiten regent!

Afgelopen maanden waren er veel vriendinnetjes van Frederique jarig dus flink wat moeders gingen weer los met een creatief programma. Elke keer dat ik dacht nou dat feestje kan echt niet getopt worden, was er weer iets verrassends op touw gezet. Tussen april en augustus heeft Fre achtereenvolgens een schat gezocht, oud-hollandse spelletjes gedaan, is ze naar Studio 100 geweest voor een show, heeft ze fotolijstjes versierd, schilderijtjes gemaakt, en op het schoolplein gespeeld. En vandaag dus een lampenkapje geklust. 

Zit nu al te bedenken wat het 11 oktober op haar verjaardag gaat worden. Ik hoorde via via dat je een complete speurtocht in een pakje kan bestellen, klinkt helemaal top. Maar vanaf eind september opent ook een Helllo Kitty tentoonstelling in Leiden...

Benieuwd?

Kijk hier voor de Hello Kitty, Hello Holland tentoonstelling  

Appels of peren plukken, zie www.olmenhorst.nl

Zoet in Zeeland

Picture this, jij lekker met de billen in het zand met een glas rosé in je hand. En waar zijn de kinderen dan vraag je je af?
Nou, ook op het strand in badpak en heerlijk aan het rennen en pootje baden. Hoe kan dit en waar vooral is de vraag? Dit is mogelijk op het brede strand bij Oostkapelle in Zeeland. Hier waren wij afgelopen weekend, uitgenodigd bij vrienden die daar een huisje hadden gehuurd.
Voordat de zee begint is daar namelijk een stuk strand dat onder water staat (enkelhoogte) en waar je kinderen (zeker degenen zonder zwemdiploma) perfect kunnen spelen en rennen en net doen alsof ze helemaal vrij zijn. Je hebt geen kind aan ze!

En jij hoeft niet bij het minste geringste uit te rukken om ze weg van de zeerand te plukken. Overzicht ten top en een ander soort familiestranddag dan bijvoorbeeld bij de Branding in Noordwijk, waar je toch steeds aan de wandel moet om ze in het vizier te houden. Een aanrader voor een relaxede strandvakantie!

Voorbeeldvrouwen deel twee

Je hebt van die mensen die meteen als je ze ziet sympathiek overkomen. Dit kan zijn doordat je iets herkenbaars ziet of juist iets wat je bewondert als karaktereigenschap. En dat kan versterkt worden door aanvullende achtergrondinfo over die persoon.
Bettine Vriesekoop kwam op mijn netvlies na een interview heel lang geleden waarin ze sprak over haar jeugd als topsportster, het mentaal uitbuiten door haar coach, het loskomen daarvan en het overlijden van haar echtgenoot tijdens haar zwangerschap. Nou heb ik verder helemaal niks met tafeltennis, maar dat maakte een onuitwisbare indruk.
Als topsporter kun je niet je hele leven mee, dus na een periode van compleet gefocussed leven moet je weer mee kunnen draaien in de "gewone" maatschappij. Bettine Vriesekoop was een hele nieuwe weg ingeslagen als journaliste, nadat ze onder het mentale juk van haar coach uitkwam en een relatie kreeg met een sportverslaggever. In 1999, in verwachting van hun eerste zoon, overleed haar echtgenoot en stimulator.
In de jaren die hierop volgden heeft ze haar tweede carriere doorgezet, is met haar zoon naar China verhuisd en heeft daar als correspondent en alleenstaande moeder een bestaan opgebouwd. Wat een lef en doorzettingsvermogen.
Onlangs is haar boek 'Duizend dagen China' uitgekomen en dit boek gaat over haar leven en werk in China.
Hoe ze spreekt in het interview rechts over haar prestaties, fantastisch dat zelfvertrouwen en die zelfredzaamheid. Hier kunnen we nog wat van leren. Ik heb het boek zelf nog niet gelezen maar het staat hoog op de lijst!

Blijblijven vanuit huis

Vanochtend heb ik een zogenaamd webinar gevolgd over social media. Een webinar is een seminar te volgen over het web. Deze webinar was gratis en duurde een uur. Een ideale manier als je iets wilt opsteken maar je kunt niet weg vanwege kinderen of je wilt of kunt geen inschrijfgeld betalen. Het werkt als volgt; je schrijft je in via een aanbieder (in mijn geval Eduvision) voor een webinar over een onderwerp waar je meer van af wilt weten op een bepaalde dag en tijdstip. Op deze dag zorg je dat je 5 minuten van te voren via de link die je toegestuurd krijgt inlogt. Zo simpel is het.
Een uur lang vertelt een opleider (live in beeld) met behulp van sheets die in beeld komen zijn verhaal. Tijdens de presentatie kun je live chatten en vragen stellen. De opleider behandelt de vragen die verschijnen ter plekke.

Ik vond het een hele leuke manier om in het kort wat meer over een onderwerp te weten te komen, zo vanuit je eigen bureaustoel. Dus thuismama's, geen smoes meer dat we stilstaan, dit is een nieuwe manier om bij te blijven. Gratis en voor niets vanuit je eigen paleisje. Dus de tip van vandaag: volg 'ns een webinar! Is toch veel beter dan kansloos online te gaan (window)shoppen bijvoorbeeld voor de addicts onder ons.

Bloemen plukken

Het stond al heel lang in de planning maar door de regen alsmaar uitgesteld: een bezoekje aan de zomerbloemenpluktuin van Anne-Marie Fontijn in Amstel aan de Nes. Maar vandaag was het zover. Samen met hoogzwangere vriendin Marrein en haar oudste dochter Mijke hebben we een heerlijke middag ons tussen de gezellige potten en bloempjes uitermate vermaakt. Wat een goed idee, eerst zelf de kinderen een bloempot laten beschilderen met kliederschort aan en daarna limonade met een eetbare bloem en wat lekkers. Om vervolgens het veld in te gaan met een snijtangetje en een emmer na een korte workshop "hoe pluk ik een bloem"? Allemaal verschillende kleuren en soorten bloemen mochten we verzamelen en in ons pas geschilderde potje schikken. Gelukkig was er ook een klein speeltuintje met een superhoge glijbaan als de aandachtsspanne weer wat gezakt was...
Wat wordt je toch blij als je met je kind in de natuur buiten aan de slag bent! En dan ook nog met een goede vriendin, een heerlijk kopje muntthee uit eigen tuin en een zelfgebakken appeltaartje is het paradijs op aarde, zowel voor jou als voor je kind......Ook geweldige setting voor superschattige foto's van je kroost.

Tot eind september stuif-in: http://www.zomerbloemenpluktuin.nl/

Tiptop Turkije

Weer geland op Schiphol in een bijna lege 737 vanuit Dalaman na een week op het Turkse strand gebivakkeerd te hebben. Wat een goddelijke vakantie. Soms heb je pech en soms heb je geluk, nou deze was zeker in de categorie mazzel. Een heerlijke kamer/mini-appartement met aparte slaapkamer voor de meisjes, een terras met uitzicht op de baai, een walk-in closet en een pracht badkamer. Voelde als tweede honeymoon echt waar. Wat het fijnste was aan de vakantie was de pro-kids instelling van alle Turkse mensen die er waren (80% van de gasten was Turks). Altijd tijd om gek te doen met je kinderen, juist als ze bezig zijn om jouw geduld op proef te stellen. En gedeelde smart is halve smart, zeker met jonge kinderen!
Het assortiment opblaasbare watervoertuigen voor kinderen dat verkrijgbaar was overtrof alle centerparcs wagenparken. De aanblik van peuters ronddobberend in een inflatable vliegtuigje, onbewoond eilandje met palm, bierhouder en wiegend dakje of spongebob autootje met toeter en stuurtje zorgde elke keer weer voor een portie meligheid. Motto: als je maar lol hebt op vakantie, met, zonder (er was een megagoede kidsclub van 9 tot 6 elke dag) of om je kind!

Another day

Niets nieuws onder de zon maar soms valt het weer rauw op je dak: de bekende 'alles-gaat-mis-waar-heb-ik-dit-aan-verdiend' dag. Gedeelde smart is echt halve smart in dit soort zaken dus ik leg het weer op deze tafel in versnelde afspeelmodus.
Echt letterlijk 10 minuten nadat ik verzuchte dat net zo fijn was dat we alles op orde hadden in huis, bleef mijn mouw haken aan de deur van onze rode Chinese kast (zo'n technisch hoogstandje zonder scharnieren en schroeven), prompt viel de ene deur uit z'n voegen en stuiterde het delicate hout tegen de keiharde eiken vloer met als gevolg dat er een gedeelte van de deur afbrak. Ik loop naar buiten om de afvalbak van straat te halen en mijn mooie Moscow vest (alweer delicaat katoen) blijft hangen in de rodondendron en jawel een gigantische winkelhaak te pakken. Van mijn uberhippe moederschipfiets, die alleen maar blijft staan omdat er een megastabiele standaard onderzit, klapt in 1 keer de standaard af en valt op de grond als een zwaar onfunctionele hefvorkboom, kloink.
De stofzuiger (net vorige jaar aangeschaft met het idee dat dat dus een aankoop was die in dit leven niet meer begroot hoefde te worden) staakt en ik krijg hem niet meer aan de praat. Ik scheur een pak rijst kennelijk verkeerd open en alles klettert op de vloer en in de keukenladen. Dan ruk ik het ophaalkoord van onze 1 jaar oude blind kapot met als gevolg dat onze leuke glas in lood bovenraampjes nooit meer zichtbaar zijn (ja tenzij ik weer de hele blind vervang vanwege 1 lullig ophaalkoordsysteempje).
AAAAARRRGGGHHHHHHHH.
Volgens mij kan ik het beste de hele dag een wetsuit aan doen waarmee ik nergens blijf haken of lomp uit de hoek mee kan komen en met deze outfit in een afgebakend badje zitten met de biotex alvast erin opgelost. En dit zijn dan nog je eigen pechjes, laat staan die van je klungelige koters en niet-klussende man......

Suikerhars

Goed nieuws voor elke vrouw of man die haar of zijn benen (of andere gedeeltes van het lichaam) harst.
Naast de gewone hars (van de naaldboom) gebruikt mijn schoonheidsspecialiste tegenwoordig ook suikerhars. Het verschil zit 'm in de techniek en de substantie. Gewone hars breng je aan, laat je drogen en trek je eraf met een speciaal doekje, tegen de haargroei in. Het is een kleverig goedje, dat aan je kleren, handdoek en benen blijft hangen en alleen met alcohol verwijderd kan worden. In de wasmachine gaan harsvlekken niet uit je handdoek.
Vanuit Noord-Afrika en het Midden-Oosten is de suikerhars komen overwaaien, een pasta gemaakt van suiker en citroen. Het is minder plakkerig, je hebt geen doekjes nodig, trekt het gewoon weer van je been af met de haargroei mee (lees: minder pijnlijk) en het lost op in water. Geen plakbenen na het harsen, alle vlekken was je er weer uit en mijn ervaring was zelfs dat mijn huid er beter uitzag na de sessie. Voor de doorgewinterde harser eindelijk licht aan de horizon. Ik kan het iedereen aanraden om een keer te proberen. Vraag het je schoonheidsspecialiste, het vergt trouwens wel een paar maanden om de techniek aan te leren heb ik mij laten vertellen.
Jongens, nog meer van deze trucs uit de oude doos graag!

Miss Koop

Wat is dat toch, vrouwen en shoppen? Een haat-liefde relatie; je kan er door worden opgetild maar ook zwaar in de put door raken (in mijn geval door een miskoop of exorbitante aankoop die eigenlijk niet kan). Trouwens, mannen en shoppen is ook steeds meer een "ding", ik durf te beweren dat sinds de opkomst van de webwinkels een grote drempel voor de mannen is weggehaald en dat zij als anonieme shopaholics redelijk wat uren online in the malls spenderen. Maar goed, even over het fenomeen shoppen oftewel kopen. Ik ga even met de billen bloot, hier komt een lijstje met wat ik afgelopen week heb aangeschaft. Online: 2 jurkjes van Room Seven voor de meisjes (in de sale dat wel), een paar sleehakken van Fred die weer in de retour zijn wegens knullige pasvorm, een slangenprintbikini (in de sale en eigenlijk een maat te klein), 2 witte vestjes en twee bloemenbloesjes voor de meisjes (ook weer sale, ja praat het maar goed denken jullie). In de winkel: een jersey jurkje, panty's en een schoudertasje. Scrubcreme, elastiekjes en speldjes voor de meisjes. Een blauwe handtas (miskoop nummer 2) voor bij een blauwe huwelijksoutfit.
Als ik mijn koopgedrag analyseer dan rolt er dit uit: 1. Kopen in de sale geeft een extra feel-good component aan het shoppen. 2. De sale zorgt voor meer aankopen doen dus meer kans op miskopen. Alarm! Opgelet! Tip: Volg je intuitie tijdens het shoppen. Bij beide miskopen (sleehak en blauwe leren tas) voelde ik dat het esthetisch niet klopte maar toch doorgezet vanwege praktische behoefte en koopdrang. Kijk rustig rond en laad je winkelwagen vol maar leg bij de kassa de helft weer terug. Vaak valt dan het kwartje of je het echt wilt aanschaffen of dat het shoppen voor de fun was!

Yes you can

Afgelopen woensdag heb ik de meisjes meegenomen naar het Kinderboekenmuseum in Den Haag. De buurvrouw had het hierover en het leek mij nou een topuitje voor de woensdagmiddag die zich dikwijls als een Saharawoestijn voor mij uitstrekt. Het schijnt dat deze dag van de week snel genoeg volloopt met logistieke uitdagingen maar met twee meisjes van 2 en 4 in mijn geval nog niet. Dus op weg in de auto richting Den Haag. Mezelf motiverend met motto's van multinationals (moet je echt eens proberen, het helpt de spirit hoog te houden) als 'Meer mogelijk maken' (bied je kinderen eens wat anders aan), 'Sense and simplicity' (vooral niet moeilijk doen, wees blij met een activiteit dichtbij huis en van korte duur) en  'Just Do It' (niet aarzelen, instappen, buckle up the kids en gaan), zat de stemming er goed in.

Eenmaal aangekomen troffen we de Kikker tentoonstelling aan die een oppervlakte van 25 vierkante meter besloeg. Terwijl de meisjes zich vol enthousiasme stortten op de doe-het-zelf-decor-spelletjes, kon ik mij vergapen aan de schattigheid van deze tentoonstelling. Wat een goeie zet om een koker van binnen met stof aan te kleden als tuin met bloemen en op de grond een stuk trampo te leggen. Succes verzekerd. De brievenbus naast het huisje van Kikker waar ze zelf een briefje in konden stoppen die ze gemaakt hadden aan het tafeltje ook een megahit. En al die kleine schattigheden als theepotjes doormidden aan de muur geplakt, vaasjes bloemen en het gebruik van de mooie Kikkerkleuren, gewoonweg een en al genieten. Wat dacht je van een bootje met groenteknuffels die over zee heen en weer aan een stuurwiel gedraaid konden worden! Dolfijn dat je niet alleen die groenten hoeft te pluggen!

Om dit gevoel vast te houden, bespaar ik je de terugreis maar. Mijn jongste die stralend de dagen erop tegen iedereen gilde: Kikker weest, Kikker weest maakte het helemaal goed. Ik neem mijzelf voor om vaker te realiseren: Ja het kan!

www.kinderboekenmuseum.nl
De tentoonstellling Kikker is geschikt voor kinderen van 3 t/m 6 jaar en krijgt een vast onderkomen.

Voorbeeldvrouwen

Wat mij soms helpt als ik niet zo blij ben met mijzelf, is om kracht te halen uit inspirerende vrouwen uit mijn omgeving of van onbekende types die een krachtige uitstraling hebben. Als vrouw heb je toch gemeen dat je op een bepaalde manier in het leven staat. Het combineren van zorg, werk, opleiding, vrienden en geliefde is en blijft iets wat niet in een ideaal schema valt te passen. De wet van communicerende vaten is hier erg toepasselijk; meer tijd met je vrienden levert minder tijd op met je partner etc etc. Een duwtje in de rug, een klopje op je schouder en een trap onder je kont kan helpen om niet bij de pakken neer te gaan zitten want we willen het allemaal wel zo goed mogelijk voor elkaar hebben of in ieder geval het zo voordoen voor de buitenwereld. En dat gaat af en toe gewoon niet. Daarom kun je hier rechts kijken naar wisselende optredens van inspirerende vrouwen, voorbeeldvrouwen, uit de muziek die met hun stem of houding mij weer een krachtstoot geven. Hopelijk raakt het jou ook! De inspirerende vrouwen uit mijn omgeving zullen ook zeker nog aan bod komen.

Philippine voor de 2e keer geboren

Als afsluiting van de vakantie heb ik de meisjes getrakteerd op een dagje Grote Openbare Speeltuin. Na een wegomleiding en een binnentemperatuur ervaren te hebben van ruim 35 graden, reden we het parkeerterrein op. Gestart met een ijsje en vervolgens in de massa gestort. Al gauw vond Philippine een glijbaan/buizen stellage waar ze inglipte en aan haar traumatocht begon. Na 5 minuten hoorde ik haar stemmetje. Mama, waar wen je. Aangezien de diameter een halve meter bedroeg kon ik niets anders doen dan mijn hoofd erin steken en mijzelf kenbaar maken. De stemming en het stemgeluid sloeg snel om: MAMAMAMAMAMA WAAAARWENNNJEEE???!!!! Het bloed kroop naar m'n gezicht en ik realiseerde mij dat ik niets kon doen om haar uit die buis te halen als ze vastzat. Achter mij hoorde ik een moeder zeggen: er schijnt een meisje de boel daarbinnen op te houden en toen knapte het. Een aantal verwensingen later trommelde ik wat kinders op om Philippine te redden uit haar benarde positie. Vijf killing minuten en 3 mislukte reddingsacties verder, kwam de delegatie naar beneden in de buis en ik zag mijn dochters witweggetrokken boefjesgezicht tevoorschijn komen. PFFFFFFFFFFFFF. Welkom op de wereld lieve schat!!