Een goede buur beter dan een verre vriend...
Vanavond kennisgemaakt met onze achterbuurman.
Net aan de pannenkoeken met de kids toen de bel ging. Een vriendelijk uitziende man stond voor de deur met een nogal bizarre boodschap.
Buurman: Hallo, ik ben jullie achterbuurman en ik zag dat er een dekbed in jullie zonnescherm vastzit.
Wij: Oh hoi, uhm bedankt, he hoe kan dat nou, we gaan meteen even kijken, ja dank je wel he.
He?
Wij naar de achtertuin en verrek ja, een stukje dekbed puilt uit de aan de muur vastzittende aluminium kast van ons net nieuwe zonnescherm (zo'n onverwachte boer-met-kiespijn uitgave vorige jaar, arrrghhh).
?!?!
Krijg meteen non-verbaal een driedubbel vraagteken van manlief ingeseind. What the h...?? Ik wijs automatisch naar de kids....Maar hij valt weer, het welbekende 20 eurocent muntje...
Die middag dacht ik (en dat heb ik zelden), oh lekker weer om eens de dekbedden te luchten over de balkonrand van onze slaapkamer, doel: lentefris, huismijtvrij etc.
Ik hang het 2-persoonsdekbed over het balkon om daarna mezelf weer in de kids-knutsel-puzzel-verkleed-kamer alias woon-eet-keuken-uitgebouwde-kamer in te vechten.
Als dochterlief even later het zonnescherm omlaag laat, omdat ze pijn aan haar ogen heeft zie je daar geen kwaad in. Ook niet als er lekker met de knop wordt gespeeld (scherm op en neer je kent t wel).
Op een gegeven moment grijp je in en doe je met een kwade dreun de knop weer in de omhoogtakelstand.
Hehe, dag voorbij, eten koken en ont-stressen met het vooruitzicht de volgende dag af te zakken naar hotelletje op de hei.
Totdat dus de bel gaat en de nieuwe achterbuurman met de calamiteiten-melding zijn opwachting maakt...
After story: automatisch scherm doet niets meer want ja, er zit een 2-persoonsdekbed (winterversie) mede opgerold in het compacte kastje waar het scherm normaal al superstrak in opgerold wordt...gloep. Je ziet buiten manlief al aan de rand van het dekbed rukken, tegen het kastje aan te beuken en je denkt: neeeeee, dit gaat gewoon niet gebeuren, 2 schermen binnen 6 maanden tijd (terwijl iedereen al 20 jaar prima draait met bestaand zonnescherm).
Na een paar keer keihard trekken, taait manlief af naar binnen omdat je de boel bij elkaar krijst. Je denkt ok, adem in adem uit, morgen mannetje bellen, later wegrijden, hopen dat de schade meevalt, het is maar materiele schade, iedereen in orde, even in perspectief..gebeurtenis+gedachten=gevoelens en gedrag....
Net zit iedereen weer op-geirriteerd aan tafel als uit het niets het scherm naar beneden komt rollen....iiiiiiiiiiiinnnmmmmmmm.
Een godswonder, ik joel manlief naar buiten om dekbed snel te pakken voordat scherm uit zichzelf weer naar boven draait en yes, het lukt. Soms heb je even een meevaller nodig die uit de hemel komt vallen/omlaag zoeft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten