Het is weer vakantietijd, dus aan de bak met de kids! Gisteren (goed begin is het halve werk) ben ik met de meisjes naar een voorstelling van Dirk Scheele geweest over Dikkie Dik. Leeftijd 2+ maar moet kunnen dacht ik. Hele schouwburg zat sjokvol, wat je had kunnen zien aankomen deze periode en het was te merken dat iedereen aan vakantie toe was. Dirk moest er hard aan trekken om de zaal mee te krijgen maar uiteindelijk lukte het en dansten alle kids de sterren van de hemel voor hun stoeltjes.
Het kostte de oudste een half uur voordat ze voorzichtig in mijn oor fluisterde mama het zijn toch poppen die poezen? Inderdaad: leeftijdsdrempel van 2 geen probleem in deze....Muzikaal zat het goed in elkaar waardoor je zelf ook nog een beetje aan je trekken kwam.
Daarna naar huis, lunchen en de hele middag de kinderkamers uitgemest met onderbreking van 10 min cakejes bakken (met die kant en klare pakken is cakejes bakken ook geen bezigheidstherapie meer te noemen, water erbij en klaar). Morgen met een stel naar Chimpiechamp (ja zo heet het echt) in Aalsmeer (ontwijkgedrag bubblejungle) en dan zijn we er alweer bijna!
Ik moet zeggen dat je er wel bedreven inraakt met die kids, vergeleken vorige jaar is het peanuts. Je draait je hand er niet meer voor om voor zo'n weekje en je wereld wordt steeds groter. Aan de andere kant bekroop mij het gevoel (tijdens de poezendans bij Dikkie Dik waarbij de poppen/poezen de zaal in kwamen met hun spelers en ik automatisch mijn hand uitstak om Vlekkie een hand te schudden..): waar zijn we nu helemaal mee bezig? Hoe groot is mijn wereld? Gaat het lukken in de toekomst om weer een plek te bemachtigen in de 'grote mensen" maatschappij? Kan ik ooit nog meedraaien op een werkvloer? Hoe gaan we de opgedane vaardigheden van afgelopen jaar ooit neerpennen in een cv?
Anyway, mijn conclusie was dat het zowieso goed is om te focussen op niet teveel dingen tegelijk, genieten van het hier en nu (dacht dat ik dit nooit uit de pen zou krijgen) en blij zijn met wat je hebt. Het is ook een keer fijn als je voelt dat er vooruitgang inzit (ook al is dat niet de werkvloer). En dan hoop je dat je ooit weer eens tijdens een sollicitatie hier een goed verhaal van kan maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten