Raar hoe soms het glas halfleeg is, er nauwelijks een bodempje in lijkt te zitten en opeens, staat daar weer een halfvolle mok voor je neus. It is all in the mind zeggen we dan. Een belangrijke factor voor mij is het mooie weer, en het gevoel dat je een prestatie hebt neergezet. En dat hoeft echt geen baanbrekende actie te zijn maar wel het voldane gevoel geven van yes ik heb het toch maar wel mooi gefixed/geregeld/gerepareerd/in gang gezet.
Niet alleen bij mijzelf maar ook met de kids heb ik het halflege glas vaak in handen. Als de oudste weer een van haar moodswings heeft, denk ik meteen ooh dat karakter gaat de verkeerde kant op of als ze trots haar werkje op school laat zien, zie ik alleen maar scheve blokjes terwijl de rest van de klas het wel allemaal recht lijkt te hebben geplakt. Gevalletje van negatieve blik op het gedrag van je kind, en alleen maar eruit pikken wat minder goed lijkt te gaan. Als ik er nu zo over nadenk, denk ik hè bah wat doodvermoeiend als je je alleen maar kan focussen op de dingen die niet goed (lijken) te gaan.
Geef je kind en jezelf wat meer credit. Mijn oudste kan niet recht plakken maar wel supergoed opruimen! En weet het heel gezellig te maken in haar kamer. Ze zegt niemand gedag en dank je wel moet ik er ook uitpersen maar ze vraagt wel wat een ander kindje wil doen of waar ze zullen afspreken. Ze vertikt het om melk te drinken maar probeert wel sinds kort nieuwe groenten uit. Zo valt er altijd wel iets te bedenken of waar te nemen waar je wat positiefs mee kan. Een schouderklopje doet iedereen goed dus ook je kind! En wat je erin stopt komt er op een een of andere manier ooit weer uit. Kom maar door met al die complimenten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten