Leuker en makkelijker a la, wat dacht je van goed bereikbaar??

Vandaag even een korte situatieflits. Ik moest vanochtend bij de Belastingdienst zijn om een brief aan te leveren. Na een gevecht met de navi (keer om, ga terug, geen doorgaande weg), loodste ik op eigen gevoel de auto door een bouwput met kuilen en gaten. Het bord negerend waar op stond ' alleen toegang voor bouwpersoneel ', draaide ik een professorisch parkeerterrein op om daar de auto neer te zetten. Op de gok want ergens op een dwarsdoorsnede zou hemelsbreed de achteringang van het kantoor moeten zijn..right. Ik kon geen plek vinden dus reed stapvoets door tot een bord "ingang belastingdienst" en draaide de auto de hoek om. Kom ik op een soort plein uit met een ruimte voor een gigantische fontein die er (nog) niet (meer) stond, Ik zet 'm stil en kijk links uit op een bord "verboden te parkeren". Ok, ander plan. Ik rij naar achter om vervolgens met een keiharde klap een pilaar te raken. Ik stap vloekend uit om de schade te checken, zie ik een groepje belastingkantoorpersoneelsleden in de rookcorner staan met geschrokken gezichten. Een mevrouw gebaart dat ik het pleintje op moet en moet keren en zo weer uit de 'patio' rijden.
Ik verman me, zet een enorme smile op en volg haar advies op, om frontaal een te hoog stoepje af te rijden met m'n laagliggende bak. Inderdaad we komen vast te zitten met de onderkant van de auto (schraap, schraap) en vol gas zet ik 'm in z'n achteruit. Keurig rijd ik het schuine stukje stoep op om terug te rijden naar het parkeerterrein waar ik een plek creeer. Langs de dames van de rookclub, glip ik, de situatie weglachend, de verkeerde deur in en sta in de fitnessclub. Terug naar buiten, na 3 keer er langs gelopen te zijn, vind ik de schuifdeuren van de belastingdienst. Deze werken via het sluisprincipe, dus naast de semi-whiplash heb ik nu ook een pijnlijke neus..

Enfin, het klusje is wel gelukt maar vraag me niet ten koste van wat....hoe moeilijk willen ze het maken?

Opvoeden hoe krijgt iedereen het voor elkaar?

Rust, reinheid en regelmaat, hartstikke goed voor baby's maar kleuters krijg je niet meer bekeerd tot dit principe/houvast van de zoekende moeder. Volgens mij moet je dit principe gewoon toepassen bij jezelf en bij je opgroeiende kinderen af en toe een kaart uit dit trio trekken, en voor de rest roeien met de riemen/tijd en/of energie die je hebt.
Op dit moment ben ik bezig met het "faciliteren van het naar de grote mensen wc gaan" (potty training vind ik echt teveel credit voor de minimale inspanning die ik lever..) bij mijn 3-jarige dochter. Het komt echt uit haarzelf en dat is wel errug prettig! De regelmaat is ver te zoeken: de ene keer komt de urge-to-go 's avonds om half negen en houden we een poep-triathlon (op elke wc in huis 5 poepjes) met veel ooooeeeehhs en aaaahhs, applaus en stickerfun, de andere keer vlak voordat we echt super moeten opschieten om op tijd ergens onze opwachting te maken (minder bewondering en beloning dat begrijp je).
De reinheid moet er ook worden ingestampt, handen wassen is iets onnatuurlijks en de rust komt pas terug als de sessie helemaal is afgerond (meestal na een twintigtal minuutjes). Ja, en dan maar proberen om nog wat thuis aan te pakken verder, ik kom er niet bij hoe sommigen dat doen ("You know me, I've got plans but they just disappear...").
Vind het wel weer heel aandoenlijk, die trotse blik en enorme ambitie om de klus te klaren. Komende maanden plakken we ons helemaal suf aan stickers ben ik bang en hangen we het laatste pak luiers aan de vlaggenstok voordat ze naar school gaat hopelijk.
Wat betreft rust, reinheid en regelmaat voor ouders, hieronder een suggestie/voorzet:
1. rust - uitbesteden van de kinderen moet af en toe kunnen, neem extra crèchedag op of doe beroep op familie/vrienden
2. reinheid - definitely een dagje welness of laat je inzepen en scrubben in de hammam (of thuis)
3. regelmaat - glas rode wijn, pure chocola, koffiedate

Alle hens aan dek

Zooo, de eerste week weer thuis zit erop, en dat was me er eentje. De kinderen waren elke dag heeeeeeel erg vroeg op om vervolgens de hele dag als twee wildemannen in het huis rond te stormen. Dieptepunt waren de zwarte voetafdrukken (roet) van Philippine all over de muur rond de kachel (na een uur boenen kwam het er gelukkig af) en de keiharde klap die ze uitdeelde met de roze sambabal (hoe komen we daar nou weer aan???) toen papa thuis kwam tegen zijn mond, die resulteerde in twee bijgeschaafde voortanden.....serieus er zijn twee kleine stukjes afgebroken. Nog een klein voorvalletje met een mislukte speeldate (kind in tranen naar huis) en we komen weer langzaam in het ritme. Gesellag om weer thuis te zijn! En wat zijn die kinderen goed uit die vakantie gekomen!!! Nee no kidding maar het kost wat tijd die acclimatisering.
Mijn goede voornemen om het gat te gaan dichten die de vakantie heeft geslagen in de spaarpot werd ook grof de grond ingeboord toen we zondag door een politieauto werden gesommeerd om te volgen en aan de kant te stoppen. Bleek dat we op een traject ipv 70 98 km reden (totaal niet doorhebben omdat ik net de sportschool probeer te bellen om m'n abonnement op te zeggen in het kader van economische nieuwe start), en dat dat toch echt bijna het rijbewijs heeft gekost maar net niet. Of we een verklaring hadden voor het gebeuren? Nee eigenlijk niet.
Het gele flapje werd overhandigd, nou ik kreeg een hartverzakking. Daar gaat je goede voornemen....Dus wees gewaarschuwd, hubertustunnel/landscheidingsweg zijn tricky wegen, politie circuleert daar undercover (grijze volkswagen dit keer) om iedereen een lesje te leren op een doodsaaie zondag...
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de kapotte printer (tweede goeie voornemen; direct in actie komen met de vakantiefoto's) die naar Bergen op Zoom moet voor reparatie als mits indien wanneer ik het aankoopbewijs terug kan vinden aaaaaaaaaahhhhhhhhhhh waar ligt dat nou weer???? Cursus persoonlijk effectiviteit voor huismoeders waar kan ik die vinden please??

Flashback

Na zo'n lange avontuurlijke vakantie met z'n allen is thuiskomen per definitie een bummer. Hoe fijn het ook is om een vaste, eigen plek te hebben. Dus blijven we nog even in gedachten in Australia! De laatste vijf dagen daar zijn voorbij gevlogen, met als hoogtepunt Oud en Nieuw op het balkon bij vrienden van familie van vrienden op the New Beach Road (het is serieus even relaxed wonen als de naam van de straat klinkt), the closest you get to Melrose Place...
Uitzicht op de Harbour Bridge, hamburger en bier in je hand en  geen vestje aan hoeven te doen omdat het gewoon niet afkoelde! Continue jubelstemming dat begrijp je! Echt heel erg aardig dat we konden komen aanwaaien bij deze mensen, zij was hoogzwanger van haar tweede kindje notabene en kreeg 4 stellen met 5 kinderen er gratis bij in haar huis...ik weet niet of ik even gastvrij in die fase van mijn leven ben geweest. Op een gegeven moment was het huis volledig omgekeerd en zat haar dochtertje met een horrified face aan de kant te kijken hoe alle oudere kindjes aan de haal gingen met haar pas gekregen speelgoed. Ok, iedereen zijn tax, dus grootscheepse opruimactie ingelast en toen kon het kindje weer iets uitbrengen, was echt te aandoenlijk!
Ondertussen was het kindervuurwerk geweest, rond 9 pm, en alle kinderen zochten een slaapplekje uit, en vielen na een uurtje in slaap en het kinderloze gedeelte van de avond kon beginnen! Muziek aan, Alicia Keys met Empire state of mind (New York), en jaloerse blikken incasseren van alle mensen die beneden stonden met hun koelbox en die net niet zo'n mooi uitzicht hadden als wij op de 2e verdieping....
Iedereen in goede doen, de twee zwangeren aan het uitbuiken en degene met kinderwens hopend op nieuw jaar, nieuwe kansen en de twee moeders die uitgeproduceerd zijn aan het genieten van het teruggewonnen terrein en energie.. Life is good!