OpgeTUT

Voor 1 minute of fame gaan mensen ver. Iedereen ziet in zichzelf wel eens een miskend talent, onondekt model of een zwaar onderschat expert in haar of zijn vakgebied. Dus de kans om een keer in de schijnwerpers te staan grijpt menigeen met beide (pasgemanicuurde of weggewassen) handen aan.
Zo las ik in juni op internet een oproepje van een journaliste die hoogopgeleide moeders zocht om te interviewen voor de LINDA! Deze moeders moesten gewerkt hebben en op dit moment bewust gekozen hebben om niet te werken. Ik voelde mij natuurlijk erg aangesproken en dacht doe eens gek bel die mevrouw. Sterker nog, ik dacht ik verdien dit verzetje in de media, even uit de dagelijkse sleur!
Na wat belletjes, voicemails, emails later, kreeg ik te horen dat mijn `verhaal` eruit was gepikt (wat fijn) en dat ik mee mocht doen aan de reportage samen met 5 andere moeders. Naast een telefonisch interview zou er ook een fotoshoot komen in een studio in Amsterdam. Spanning en sensatie in the suburb!!!

Aangekomen in A´dam zat de stemming er meteen goed in, we gingen werken met het thema Madmen, the fifties. Kekke jurkjes, twinsetjes en pakjes hingen klaar en de kapster ging goed los met een flinke kuif en bus haarlak. Bij het eerste jurkje moesten drie assistentes aan te pas komen om de rits werkend te maken. Eindelijk zat alles op z´n plek en de fotograaf stuurde ons meteen weer terug met de woorden: nee hier sla je helemaal in dood. Je moet kleur hebben...Allright, kleur it is, en een te leuk kobaltblauw twinsetje met steentjes en een zwarte kokerrok werd uit de kast getrokken. Honderd poses later, zat er toch iets niet lekker bij onze cameraman want (terwijl moeder nummer 3 vol in de make over al zat te wachten op mijn uitloop) hup het twinsetje moest uit en ik werd gehesen in een oranje creme mantelpakje (die vrijkwam om dat moeder 3 deze niet dicht kon krijgen op een acceptable fotografeerbare manier, nou dan weet je het wel). Dit was het helemaal volgens iedereen (dit was 1 arrogante fotograaf en 6 jaknikkers). Ik begreep trouwens niet waarom dit het helemaal was omdat de camera assistent achter mij stond om het jasje strak te trekken. Weer 100 kieken later, want die ene goeie zat er net niet tussen, moest er toch een eind aan gebreid worden en vol trots liet fotograaf de foto zien: dit is em geworden. Ik moest drie keer kijken en zei toen oh ik herken mezelf helemaal niet, wat grappig. Ergens dacht ik dit komt wel goed, deze foto gaan ze nooit plaatsen uit estethisch oogpunt maar drie maanden later was het toch echt zover: de beoogde glamourshoot was ietwat afgemat geplaatst, met de betreffende onherkenbare foto, sterker nog elk spoortje van glimmer en glitter was volledig weggepoeierd!
In plaats van glamourous happyhousewives kregen we een ´return of the tuts´ te zien. LINDA! bedankt voor de moment of fame, heb enorm genoten van de ´optut´dag maar vond de foto´s Teveel Tut! Too much tut.

Een gevalletje van ´het proces is belangrijker dan het resultaat´ zullen we maar zeggen!

zie sneak postview, ff bladeren!

Kinderpraat

Je hebt moeders en vaders die heel erg grappig en anekdotisch over hun kroost kunnen vertellen. Ik ben daar altijd erg jaloers op. Taalvoorvalletjes, aandoenlijke spraakgebrekken, pientere oneliners, grappige situaties; op de een of andere manier heb ik ze nooit paraat. Toen ik stopte met werken dacht ik: mooi, daar gaan we verandering in brengen. Ik kocht in de museumshop van het Gemeentemuseum twee verantwoorde kleine noteblocks met mondriaan-covers en nam mij voor om de woordgrapjes, taalvervorminkjes en hilarisch uitspraken van mijn dochters te noteren. Dit was oktober 2010.
Ik moet zeggen dat ik drie regels heb gevuld. Ik heb ze laatst weer erbij gepakt (september 2011). Bij Frederique stond: bolliewarmer (bodywarmer), peuterslijper (puntenslijper) en sneet (snee).
Bij Pien stond: pimama (pyama), boemboetsjes (moonboots) en elustiek (elastiek). Op zich redelijk grappig maar niet hilarisch en eromheen is verder geen anekdote te vertellen. Aaaaargh.
Hoeveel tijd moet je doorbrengen met je koters om hier een leuk verhaal over te kunnen vertellen????
Ach ja, het is allemaal parate kennis. Met kinderen heb je zoveel korte situaties op 1 dag dat ze elkaar weer overschrijven. Ik troost me maar met de gedachte ik ze tenminste wel heb meegemaakt, maar dat veel hiervan de overlevering gewoon niet heeft gehaald. Toch maar weer die video 8 wat vaker aan?