Waar je zoal over praat, als je met kinderen praat..

Vanavond hadden we een in-house logeerfeestje. Ene dochter logeert bij de andere voor desgevraagd 3 (?) nachten. De dagen dat op alle fronten het getal 1 nog voldeed, zijn merkbaar aan het wegebben...
Regelmaat, rust, reinheid en reductie van aantallen (boekjes lezen, cadeautjes, koekjes etc) wordt mijn 4 pitter komende tijd.

Na enige keet, lijkt het rustig. Ik parkeer mij voor de buis met een kop thee. Dan schiet door mijn hoofd dat de bbq roosters die al 6 uur aan het inweken zijn met een poweroventurbomiddel in een waszak (ja dat bestaat en haal je bij blokker), aan de beurt zijn. He, gedverderrie. Al schrobbend met een supersonische staalborstel (3 standen, ja eindelijk een goeie voorbereiding), raakt het warme water op. Too bad, op de waszak staat: afspoelen met heet water en zeep. Pauze inlassen, en ja hoor, jongste dochter staat alweer huilend boven aan de trap. Mama ik droomde dat ik bij Albert Heijn was en dat jij naar huis gegaan zonder mijhijhij...

Een split second lang flits het door mijn hoofd, is dit weleens gebeurd? Maar kort daarna maak ik korte metten met deze nachtmerrie: lieverd dat zou mama nooit doen hoor, ik laat jou nooit achter!!!

Er moeten duidelijk wat issues worden besproken. Mama, ik wil niet dat jij doodgaat! Nee lieverd mama gaat nog lang niet dood. Maar we moeten wel de babykleertjes bewaren, want anders heb ik geen kleertjes als ik een baby in mijn buik hebt en jij bent er niet. Tuurlijk schat, we bewaren de kleertjes maar tzt is het ook leuk om wat nieuwe kleertjes te kopen voor jouw baby!? Ja, dat is goed. Maar mama hoe maak je baby's eigenlijk? Nou, daar heb je een man en een vrouw voor nodig. Ja? (ik heb hier niet zo'n zin in, maar ja wanneer komt dat moment wel?).
Ik weet het, je hebt een pop en die moet je in je mond stoppen en doorslikken en dan krijg je een baby in je buik. Ja toch mam?

Ooooh, dit gaat de verkeerde kant op...

Mama waarom zeg je niet hoe het werkt (in een schreeuwhuil). Ok, dan krijg je hem ook: plastisch en al, met de verschillende soorten cellen etc en lichaamsdelen. Gelukkig focussen we daarna op de grootte van de baby/foetus/eicel in de buik en is er geen aandacht meer voor de daadwerkelijke productiedaad. Pffff. Getackeld deze keer.

Ondertussen hebben we tussen neus en lippen ook de thema's begrafenis vs crematie kort behandeld, wat een graf is, dat je in de aarde ligt (hee baahhh gedver) en dat we binnenkort maar weer naar het graf van opa gaan om een bloemetje te leggen en netjes te maken. Denkend aan achterstallig onderhoud, komt de ovenpowercleaner weer naar boven en onwillekeurig maak ik de associatie bbq schoonmaken vs natuursteen reinigen en alles valt weer lekker op z'n plek. We ronden af met het fenomeen " de geest " (die zit toch achter in je keel mam, nee schat dat is je slokdarm), en dat iedereen elkaar weer gezellig tegenkomt als ie doodgaat. Ja, je moet er toch wat gezelligs van maken? De cirkel is rond, we leven klokke half negen en ik ren naar beneden om de k klus af te maken, roosters weer op de bbq en plof dan op de bank. Gordon geeft kledingadvies, precies waar ik aan toe ben.

Twee minuten later komt manlief thuis..Hallo schat hoe is ie dan.

Jaaa, goed hoor, de meisjes slapen net..

Wakker in een vreemde wereld

Sinds de komst van kinderen bekruipt mij op sommige momenten het gevoel of je in een droom terecht bent gekomen. Geen nachtmerrie, geen dagmerrie maar een soort korte flashback-achtige uittreding van het hier en nu. Met de blik op een surrealistisch tafereel wat zich voor je afspeelt. Noem het dissociatie, toe aan vakantie, moedwillig afstand doen van een bizarre wereld vol met kinderen..

Afgelopen woensdag was het weer zover. Mijn oudste dochter moest afzwemmen voor haar B diploma (een al niet te bevatte werkelijkheid) en daar zaten we weer in een feestsetting met camera in de aanslag en alle tijdelijke vrienden/collega's in de strijd op het bankje ernaast. Bij elkaar toch een project van zo'n twee jaar op de donderdagmiddag, zonder enig tastbaar resultaat voor begeleider/ouder. Achteraf gezien had een cursus spaans niet verkeerd geweest maar daar kom je weer te laat achter....

Maar goed. Kids in de aanslag, toen eerst een licht hysterisch geval werd afgevoerd door haar moeder. Bye bye B diploma, enorm mee zitten balen voor die moeder. Na een ronde zwemmen, kwam de licht dementerende oma van een afzwemstertje in actie. Ze liep op de kindjes af en begon dochterlief mee te trekken. Twee zweminstructeurs hielden haar tegen en het desbetreffende kind kon gelukkig door met afzwemmen...Vervolgens zwom een jongetje, Delano genaamd, zo uit fase dat hij alles nog een keer mocht doen voor de ogen van iedereen. Ondertusen bleef iedereen gezellig meejoelen en klappen voor elke kanjer die door het gat zwom..vergelijkbaar met de bejaardenbus naar torremolinos...

Toen iedereen, zelfs Delano (wat ook niet anders kon omdat er 50 man familie met tattoos klaar stond) klaar was en geslaagd verklaard, kregen we nog 15 minuten lang de repeater te horen: nora, just, faye, laura, oliver etc,  handje, diploma, bandje, gefeliciteerd!!! Dochterlief presteert het om bij    de naam frederik jansen naar voren te springen en het diploma uit de handen van de badmeester te rukken (gelukkig zat ie in een showtas anders geheid gescheurd..). Later schuift een jongetje naar voren bij naam dochterlief, en kiest eieren voor z'n geld.

Toen het ererondje aanbrak (alle kids met diploma vrolijk rondje zwembad), werd het dochterlief te veel. Keihard huilen omdat ze (zelf..) een verkeerd diploma had gepakt.. Uiteindelijk mama naar de zwemcommissie en gevraagd of iemand wist wie frederik jansen was en of er een diplomaruil mocht plaatsvinden....

Met het goede diploma richting Mc Donalds voor een happy meal, kids weer helemaal in t element en  mams en paps met hun laatste puf een cheeseburger erin schuivend...en volledig braindead. Wel voldaan omdat project x weer in da pocket is!!

Waar zijn we nou helemaal in beland????!!!!! Wie maakt mij wakker in deze vreemde wereld van plastic sloffen, reptielklimaat en onvoorspelbare halve garen (zowel volwassenen als kinderen)?

Saved by the screen?!?!

Een goede buur beter dan een verre vriend...

Vanavond kennisgemaakt met onze achterbuurman.
Net aan de pannenkoeken met de kids toen de bel ging. Een vriendelijk uitziende man stond voor de deur met een nogal bizarre boodschap.

Buurman: Hallo, ik ben jullie achterbuurman en ik zag dat er een dekbed in jullie zonnescherm vastzit.
Wij: Oh hoi, uhm bedankt, he hoe kan dat nou, we gaan meteen even kijken, ja dank je wel he.

He?

Wij naar de achtertuin en verrek ja, een stukje dekbed puilt uit de aan de muur vastzittende aluminium kast van ons net nieuwe zonnescherm (zo'n onverwachte boer-met-kiespijn uitgave vorige jaar, arrrghhh).

?!?!

Krijg meteen non-verbaal een driedubbel vraagteken van manlief ingeseind. What the h...?? Ik wijs automatisch naar de kids....Maar hij valt weer, het welbekende 20 eurocent muntje...

Die middag dacht ik (en dat heb ik zelden), oh lekker weer om eens de dekbedden te luchten over de balkonrand van onze slaapkamer, doel: lentefris, huismijtvrij etc.
Ik hang het 2-persoonsdekbed over het balkon om daarna mezelf weer in de kids-knutsel-puzzel-verkleed-kamer alias woon-eet-keuken-uitgebouwde-kamer in te vechten.

Als dochterlief even later het zonnescherm omlaag laat, omdat ze pijn aan haar ogen heeft zie je daar geen kwaad in. Ook niet als er lekker met de knop wordt gespeeld (scherm op en neer je kent t wel).
Op een gegeven moment grijp je in en doe je met een kwade dreun de knop weer in de omhoogtakelstand.
Hehe, dag voorbij, eten koken en ont-stressen met het vooruitzicht de volgende dag af te zakken naar hotelletje op de hei.

Totdat dus de bel gaat en de nieuwe achterbuurman met de calamiteiten-melding zijn opwachting maakt...

After story: automatisch scherm doet niets meer want ja, er zit een 2-persoonsdekbed (winterversie) mede opgerold in het compacte kastje waar het scherm normaal al superstrak in opgerold wordt...gloep. Je ziet buiten manlief al aan de rand van het dekbed rukken, tegen het kastje aan te beuken en je denkt: neeeeee, dit gaat gewoon niet gebeuren, 2 schermen binnen 6 maanden tijd (terwijl iedereen al 20 jaar prima draait met bestaand zonnescherm).
Na een paar keer keihard trekken, taait manlief af naar binnen omdat je de boel bij elkaar krijst. Je denkt ok, adem in adem uit, morgen mannetje bellen, later wegrijden, hopen dat de schade meevalt, het is maar materiele schade, iedereen in orde, even in perspectief..gebeurtenis+gedachten=gevoelens en gedrag....

Net zit iedereen weer op-geirriteerd aan tafel als uit het niets het scherm naar beneden komt rollen....iiiiiiiiiiiinnnmmmmmmm.
Een godswonder, ik joel manlief naar buiten om dekbed snel te pakken voordat scherm uit zichzelf weer naar boven draait en yes, het lukt. Soms heb je even een meevaller nodig die uit de hemel komt vallen/omlaag zoeft...