Afgelopen woensdag heb ik de meisjes meegenomen naar het Kinderboekenmuseum in Den Haag. De buurvrouw had het hierover en het leek mij nou een topuitje voor de woensdagmiddag die zich dikwijls als een Saharawoestijn voor mij uitstrekt. Het schijnt dat deze dag van de week snel genoeg volloopt met logistieke uitdagingen maar met twee meisjes van 2 en 4 in mijn geval nog niet. Dus op weg in de auto richting Den Haag. Mezelf motiverend met motto's van multinationals (moet je echt eens proberen, het helpt de spirit hoog te houden) als 'Meer mogelijk maken' (bied je kinderen eens wat anders aan), 'Sense and simplicity' (vooral niet moeilijk doen, wees blij met een activiteit dichtbij huis en van korte duur) en 'Just Do It' (niet aarzelen, instappen, buckle up the kids en gaan), zat de stemming er goed in.
Eenmaal aangekomen troffen we de Kikker tentoonstelling aan die een oppervlakte van 25 vierkante meter besloeg. Terwijl de meisjes zich vol enthousiasme stortten op de doe-het-zelf-decor-spelletjes, kon ik mij vergapen aan de schattigheid van deze tentoonstelling. Wat een goeie zet om een koker van binnen met stof aan te kleden als tuin met bloemen en op de grond een stuk trampo te leggen. Succes verzekerd. De brievenbus naast het huisje van Kikker waar ze zelf een briefje in konden stoppen die ze gemaakt hadden aan het tafeltje ook een megahit. En al die kleine schattigheden als theepotjes doormidden aan de muur geplakt, vaasjes bloemen en het gebruik van de mooie Kikkerkleuren, gewoonweg een en al genieten. Wat dacht je van een bootje met groenteknuffels die over zee heen en weer aan een stuurwiel gedraaid konden worden! Dolfijn dat je niet alleen die groenten hoeft te pluggen!
Om dit gevoel vast te houden, bespaar ik je de terugreis maar. Mijn jongste die stralend de dagen erop tegen iedereen gilde: Kikker weest, Kikker weest maakte het helemaal goed. Ik neem mijzelf voor om vaker te realiseren: Ja het kan!
www.kinderboekenmuseum.nl
De tentoonstellling Kikker is geschikt voor kinderen van 3 t/m 6 jaar en krijgt een vast onderkomen.
zondag 22 mei 2011
zondag 15 mei 2011
Voorbeeldvrouwen
Wat mij soms helpt als ik niet zo blij ben met mijzelf, is om kracht te halen uit inspirerende vrouwen uit mijn omgeving of van onbekende types die een krachtige uitstraling hebben. Als vrouw heb je toch gemeen dat je op een bepaalde manier in het leven staat. Het combineren van zorg, werk, opleiding, vrienden en geliefde is en blijft iets wat niet in een ideaal schema valt te passen. De wet van communicerende vaten is hier erg toepasselijk; meer tijd met je vrienden levert minder tijd op met je partner etc etc. Een duwtje in de rug, een klopje op je schouder en een trap onder je kont kan helpen om niet bij de pakken neer te gaan zitten want we willen het allemaal wel zo goed mogelijk voor elkaar hebben of in ieder geval het zo voordoen voor de buitenwereld. En dat gaat af en toe gewoon niet. Daarom kun je hier rechts kijken naar wisselende optredens van inspirerende vrouwen, voorbeeldvrouwen, uit de muziek die met hun stem of houding mij weer een krachtstoot geven. Hopelijk raakt het jou ook! De inspirerende vrouwen uit mijn omgeving zullen ook zeker nog aan bod komen.
dinsdag 10 mei 2011
Philippine voor de 2e keer geboren
Als afsluiting van de vakantie heb ik de meisjes getrakteerd op een dagje Grote Openbare Speeltuin. Na een wegomleiding en een binnentemperatuur ervaren te hebben van ruim 35 graden, reden we het parkeerterrein op. Gestart met een ijsje en vervolgens in de massa gestort. Al gauw vond Philippine een glijbaan/buizen stellage waar ze inglipte en aan haar traumatocht begon. Na 5 minuten hoorde ik haar stemmetje. Mama, waar wen je. Aangezien de diameter een halve meter bedroeg kon ik niets anders doen dan mijn hoofd erin steken en mijzelf kenbaar maken. De stemming en het stemgeluid sloeg snel om: MAMAMAMAMAMA WAAAARWENNNJEEE???!!!! Het bloed kroop naar m'n gezicht en ik realiseerde mij dat ik niets kon doen om haar uit die buis te halen als ze vastzat. Achter mij hoorde ik een moeder zeggen: er schijnt een meisje de boel daarbinnen op te houden en toen knapte het. Een aantal verwensingen later trommelde ik wat kinders op om Philippine te redden uit haar benarde positie. Vijf killing minuten en 3 mislukte reddingsacties verder, kwam de delegatie naar beneden in de buis en ik zag mijn dochters witweggetrokken boefjesgezicht tevoorschijn komen. PFFFFFFFFFFFFF. Welkom op de wereld lieve schat!!
Abonneren op:
Reacties (Atom)